با عشق چرا در قفسم شاد نباشم
بگذار در این مزرعه آزاد نباشم
بگذار زمستان بوزد از نفس من
اندازه‌ی یک باغچه آباد نباشم
بگذار نخوانند مرا مردم این شهر
شعری که به هر قافیه تن داد نباشم
مانند گلی گوشه‌ی این باغ بپوسم
چون قاصدکی منتظر باد نباشم
ای خاک مرا خوار کن ای برگ بپوشان
تا این‌همه در معرض بیداد نباشم
من در قفس پاک تو زندانی‌ام ای عشق
بگذار که آلوده و آزاد نباشم
درباره این سایت